Als schilder ben ik autodidact; kijken- leren kijken- luisteren en lezen hebben mij gevormd. Van 1978 tot 2008 was ik werkzaam als humanistisch geestelijk raadsvrouw, sinds 1992 in mijn eigen praktijk. Vanaf die periode ontwikkelde ik mij ook in mijn beeldend kunstenaarsschap en volgde cursussen in schilderen en tekenen. Later kreeg ik 2 jaar privé-les in aquarelleren. Dat werd mijn grote passie, werken met water en verf, zonder vooropgezet plan of idee. Beginnen met een bepaalde kleur- dat is de enige keuze die ik maak. De rest is leegte. Kleur en vorm, die het water en de verf laten zien, stimuleren mijn fantasie of gevoel. Vanuit leegte, ruimte 'durven laten gebeuren' de controle mogen loslaten, laag na laag zichtbaar worden.... Dit was ook de essentie van mijn werken met mensen. De transparantie in de wassingen, die er laag over laag worden aangebracht en dan een beeld zich zien ontwikkelen, boeit mij. Het proces wat kan volgen, het ontstaan en soms ook weer verdwijnen van beelden, waaronder ook innerlijke beelden, is vrijwel autonoom. De sturing is relatief, water en verf volgen hun eigen loop. Pas later als het schilderij klaar is, zie ik soms een eigen ervaring of gevoel terug in het ontstane beeld. Het ondergaan van dit proces is wat mij zo fascineert. Kwetsbaar en onvoorspelbaar, zoals het leven zelf. Dit is ook wat het herkenbaar maakt voor andere mensen, omdat het gaat om de universele ervaring van het gevoel. Het kunnen zien en herkennen, daarin zit ook 'de schoonheid van de troost'.